Το Θεατρικό Παιχνίδι, ως μέθοδος δεν είναι μονάχα μια μορφή απασχόλησης των παιδιών, σαν σχολική απασχόληση. Είναι ένα μέσω για τη σωματική, πνευματική και ψυχική του ανάπτυξη.
Μέσω του θεατρικού παιχνιδιού οδηγούμε τα παιδιά στην αφαίρεση, γιατί μέσω της αφαίρεσης καλλιεργείται η φαντασία. Η δημιουργική σκέψη είναι η αφαιρετική σκέψη.
Στο Θεατρικό Παιχνίδι, μέσα από το θέατρο κάνουμε παιδαγωγική. Δεν κάνουμε θέατρο για να γίνει το παιδί θεατρίνος. Μαθαίνουμε στο παιδί να παίζει και όχι να προσποιείται ότι παίζει. Να παίζει αληθινά, δηλαδή να δημιουργεί. Γιατί ” Το παίζειν εστί τέρψη ηδονής και τέρψη γνώσης”, κατά τον Αριστοτέλη.
